مجله ایرانی : امام جواد (ع) را پدر بزرگوارش، ابوجعفر خطاب می‌کرد و برای اینکه با محمد باقر (ع)، امام پنجم، که او هم ابوجعفر نامیده می‌شد اشتباه نشود، تاریخ نویسان امام جواد (ع) را ابوجعفر ثانی می‌نامیدند.
«جواد» و «تقی» مهم‌ترین و مشهورترین القاب امام نهم هستند.
امام جواد (ع) تنها چهار سال داشت وقتی پدرش مجبور شد او را در مدینه تنها گذاشته، برای بر عهده گرفتن مقام جانشینی که مامون برایش تدارک دیده بود، عازم سفر به خراسان شود.
لقب‌هایی که برای امام جواد (ع) تنها فرزند امام رضا (ع) در تاریخ زندگانی آن حضرت به کار رفته است گویای فضایل و اوصاف الهی این امام است و امتیازات این اسوه عالی رانشان می‌دهد.
تقی، جواد، منتجب، مرتضی، مختار، متوکل، متقی، زکی، قانع، نجیب و عالم یازده لقب برای  امام جواد علیه السلام است که ابعاد شخصیت بزرگ الهی آن حضرت را آشکار می‌کند.
دوران کودکی امام جواد (ع) از دوران شیرخوارگی تا زمانی که در سن هفت سالگی به امامت رسید، با حوادث گوناگون آمیخته است.
امام به دلیل قابلیت و لیاقت و بهره‌مندی از موهبت الهی از جایگاهی رفیع در پیشگاه خداوند، پیامبر اکرم، پدر بزرگوارش و تمام کسانی که بهره‌ای از شناخت امام دارند برخوردار است.
امام جواد علیه السلام نیز با هوشمندی و درایت مخصوص‌به‌خود، در برخورد با حاکم ستمگر عباسی، مامون، که قاتل پدرش امام رضا علیه السلام بود به گونه‌ای عمل کرد که مامون نیز افتخار خویش را در انتخاب او برای ازدواج با دخترش (ام فضل (لبابه) ام فضل) می‌دید.
در دوران زندگی مشترک امام جواد علیه السلام با ام فضل (تا هنگام شهادت) حوادث گوناگونی اتفاق افتاده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما

• نویسنده : مجله ایرانی