مجله ایرانی : یک مطالعه جدید نشان می دهد افرادی که با افزایش سن مقادیر زیادی چربی در اطراف اندام های خود ذخیره کرده اند، ممکن است در معرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری آلزایمر باشند.

این نوع چربی لزوما در شاخص توده بدنی بالا منعکس نمی شود.

براساس این مطالعه که در نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی ارائه شد، چربی احشایی که می تواند در اطراف اندام های حتی افراد با BMI های سالم جمع شود، با تغییرات در مغز به طور بالقوه دهه ها قبل از مشاهده هر گونه علائم زوال شناختی مرتبط است.

به گفته دکتر کوروش راجی، نویسنده ارشد این مطالعه، متخصص نورولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، چربی احشایی پیش از این با التهاب سیستمیک – که زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به طور مداوم بالا می رود حتی زمانی که هیچ تهدیدی برای سلامتی وجود ندارد – و سطوح بالاتر انسولین که تصور می شود هر دوی آن ها در ایجاد آلزایمر دخیل هستند، ارتباط داشته است.

راجی گفت: ” ما باید فراتر از مفاهیم سنتی چربی بدن مانند BMI حرکت کنیم و واقعا به جزئیات چگونگی توزیع چربی نگاه کنیم تا خطرات بهداشتی را درک کنیم.”

راجی گفت: در حالی که برای تایید اینکه فرد چربی احشایی دارد، اسکن MRI از شکم لازم است، اما ممکن است نشانه هایی وجود داشته باشد.

به گفته راجی، علائمی که ممکن است چربی انباشته شده در اطراف اندام های خود داشته باشید عبارتند از:

کمری که بزرگ تر از باسن است.

قند خون که به اندازه کافی برای تشخیص دیابت یا پیش دیابت بالا است.

براساس اعلام انجمن آلزایمر، بیش از ۶ میلیون نفر در آمریکا با بیماری آلزایمر زندگی می کنند. این گروه تخمین می زند که تا سال ۲۰۵۰ این تعداد به ۱۳ میلیون نفر برسد.

راجی و همکارانش برای بررسی دقیق تر تاثیر بالقوه چربی احشایی بر خطر آلزایمر، داده های ۵۴ داوطلب سالم شناختی در سنین ۴۰ تا ۶۰ سال را که میانگین BMI ۳۲ داشتند، تجزیه و تحلیل کردند. براساس اعلام مرکز کنترل و پیش گیری از بیماری ها، BMI ۳۰ یا بالاتر چاق محسوب می شود.

محققان مجموعه ای از پارامترهای سلامتی از جمله میزان انسولین و قند خون را اندازه گیری کردند. آن ها با استفاده از اسکن MRI میزان چربی زیر پوست و همچنین آنچه که اندام ها را احاطه کرده بود، ارزیابی کردند. همچنین از MRI برای اندازه گیری ضخامت قشر مغز – لایه خارجی مغز که مسئول عملکردهایی مانند گفتار، ادراک، حافظه بلند مدت و قضاوت است – استفاده شد که با پیشرفت آلزایمر نازک تر می شود.

اسکن PET در زیرمجموعه ای از شرکت کنندگان مورد استفاده قرار گرفت تا مشخص شود که آیا دو پروتئین مرتبط با آلزایمر – تاو و آمیلوئید – در سطوح بالاتری قرار دارند یا خیر.

هنگامی که پژوهشگران اندازه گیری های چربی و اسکن های مغزی را با هم تجزیه و تحلیل کردند، دریافتند که شرکت کنندگانی که چربی احشایی بیشتری داشتند، تجمع بیشتری از آمیلوئید در مغزشان داشتند که نشان می داد آن ها ممکن است در معرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری آلزایمر باشند.

راجی گفت: تحقیقات قبلی نشان داده است که التهاب و سطح بالای انسولین که می تواند پروتئین هایی را که آمیلوئید را در مغز تجزیه می کنند، مسدود کند، با چربی احشایی مرتبط است.

از آنجا که اولین بروز آلزایمر در مغز می تواند ۲۰ سال قبل از بروز اولین علائم آغاز شود، محققان قصد دارند با پی گیری شرکت کنندگان در این مطالعه، تاثیر بالقوه بلندمدت چربی احشایی را مورد مطالعه قرار دهند.

راجی گفت: ” به همین دلیل است که ما با جمعیتی در میانه زندگی شروع کردیم. ما می خواهیم ببینیم که آن چگونه ممکن است در توسعه آلزایمر نقش داشته باشد، و این به ما ایده ای از بهترین دریچه برای مداخلات موثر می دهد.”

راجی گفت: بهترین راه برای از دست دادن چربی احشایی ورزش به ویژه ورزش هوازی است.

هنوز مشخص نیست که آیا خلاص شدن از شر چربی احشایی می تواند تاثیر خود را بر مغز معکوس کند یا خیر.

دکتر مری الن کوران از این یافته ها شگفت زده نشد.

کوران، متخصص تصویربرداری آلزایمر و استادیار رادیولوژی و علوم زیستی در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت و دانشکده پزشکی گفت: ” از آنجا که ما از قبل می دانیم که چربی احشایی با بسیاری از پیامدهای بد سلامتی، از جمله آن هایی که قلب را درگیر می کنند، مرتبط است، منطقی به نظر می رسد که با سلامت ضعیف مغز نیز مرتبط باشد.”

در حالی که این احتمال وجود دارد که یک فرد چاق هر دو نوع چربی را داشته باشد، افراد لاغر نیز می توانند چربی احشایی داشته باشند اما آن را درک نکنند.

کوران می گوید که او ” افراد واقعا لاغری را دیده است که چربی زیرپوستی زیادی ندارند اما یک میزانی چربی در اطراف اندام هایشان وجود دارد.”

با این حال، کوران توصیه نمی کند که افراد امیدوار به محافظت از مغزشان برای چربی احشایی اسکن شوند تا زمانی که تحقیقات بیشتر این ارتباط را تایید کند.

دکتر جوئل سالیناس، متخصص آلزایمر، متخصص مغز و اعصاب در مرکز سلامت لانگون نیویورک و مدیر ارشد پزشکی در کلینیک حافظه آنلاین سلامت آیزاک گفت: ” اگرچه تعداد افراد در این مطالعه کم است، اما این مفید است که محققان به گروه جوانتری از افراد نگاه می کنند.”

سالیناس گفت: ” دانستن اینکه چه کسی در معرض خطر است به مردم اجازه می دهد که درمان را زودتر آغاز کنند.”

دکتر بورنا بوناکدارپور، محقق عصب شناسی در دانشکده پزشکی فینبرگ دانشگاه نورث وسترن، می گوید این مطالعه ثابت نمی کند که چربی احشایی باعث آسیب به مغز می شود.

بناکدارپور گفت: این امر می تواند به سادگی نشانگری برای سلامت ضعیف باشد. ما می دانیم افرادی که ورزش نمی کنند یا رژیم غذایی ضعیفی دارند، در معرض خطر ابتلا به آلزایمر هستند.

دکتر فانی الهی، متخصص مغز و اعصاب و محقق آلزایمر در دانشکده پزشکی آیکان در مونت سینایی می گوید: ” قبل از اینکه مردم شروع به درخواست اسکن شکمی برای جستجوی چربی احشایی کنند، ما به یک مطالعه بسیار بزرگ تر نیاز داریم.” این یک مطالعه بسیار بسیار کوچک است.

• نویسنده : مجله ایرانی
• منبع خبر : مجله ایرانی